Narodowe Centrum Nauki

Celem ogólnym niniejszego badania jest pogłębienie wiedzy na temat doświadczenia bólu fizycznego u osób uzależnionych od alkoholu (UA), wszechstronna analiza wrażliwości i wytrzymałości na ból w tej grupie oraz ocena związków pomiędzy tymi parametrami a innymi opisywanymi w literaturze czynnikami ryzyka i czynnikami rokowniczymi w uzależnieniu od alkoholu.
Szczegółowe cele badawcze:
1) Analiza związków pomiędzy wrażliwością na ból, a poznanymi czynnikami ryzyka nawrotu picia u osób uzależnionych od alkoholu, ze szczególnym uwzględnieniem oceny podejmowania decyzji i przetwarzania emocji w badanej grupie.
2) Analiza związków pomiędzy tolerancją bólu, a poznanymi czynnikami ryzyka nawrotu picia u osób uzależnionych od alkoholu, ze szczególnym uwzględnieniem oceny podejmowania decyzji i przetwarzania emocji w badanej grupie.
3) Analiza porównawcza subiektywnych i obiektywnych miar tolerancji i wrażliwości na ból w grupie osób uzależnionych od alkoholu.

Oczekiwane rezultaty
Stawiamy hipotezę, że osoby uzależnione od alkoholu cechują się (w porównaniu do osób nie uzależnionych) mniejszą tolerancją bólu, oraz większą wrażliwością na ból. Przewidujemy, że doświadczenie bólu fizycznego będzie miało istotny związek z uznanymi czynnikami ryzyka rozwoju uzależnienia i nawrotu picia: depresyjnością, gorszą kontrolą behawioralną, zaburzeniami snu, historią prób samobójczych oraz gorszą regulacją emocji.
Poszerzenie wiedzy dotyczącej zależności między poszczególnymi wymiarami i cechami bólu a innymi, znanymi czynnikami ryzyka nawrotu picia (impulsywność, inteligencja emocjonalna, regulacja emocji, zaburzenia snu, objawy depresyjne) mogłoby mieć istotne znaczenie poznawcze i kliniczne. Mogłoby również dostarczyć argumentów pozwalających zweryfikować w warunkach klinicznych koncepcję uzależnienia jako „przewlekłego emocjonalnego zespołu bólowego”. To z kolei, w naszej ocenie, może potencjalnie przyczynić się do modyfikacji i poprawy, ciągle jeszcze bardzo niezadowalających, wyników terapii osób uzależnionych od alkoholu.

Cele projektu. Mezenchymalne komórki zrębu (MSC) posiadają zdolność wpływania na aktywność różnych typów komórek układu odpornościowego i są obecnie testowane jako środek terapeutyczny w licznych próbach klinicznych. Od kilku lat zwraca się uwagę, że warunki hipoksji wpływają znacząco na profil odpowiedzi imunologicznej. Wiadomo także, że stan zmniejszonej dostępności tlenu w otoczeniu stymuluje w MSC aktywację HIF-1, czynnika transkrypcyjnego, który wpływa na ekspresję kilkuset genów. Jednakże, znaczenie aktywacji HIF-1 dla interakcji pomiędzy komórkami immunologicznymi a MSC nie zostało dotychczas szczegółowo zbadane. Celem niniejszego projektu jest określenie wpływu działania czynnika HIF-1 na właściwości immunomodulacyjne komórek MSC. Głównymi hipotezami badawczymi tego projektu są następujące przypuszczenia: 1) aktywacja HIF-1 istotnie wpływa na immunomodulacyjne działanie MSC; 2) poprzez modyfikację aktywności HIF-1 w MSC z użyciem metod chemicznych lub inżynierii komórkowej, a także w kombinacji z inhibitorami wybranych cytokin (np. IL-6), można wpływać na potencjał terapeutyczny MSC w zakresie immunomodulacji. 3) efekt aktywacji HIF-1 na immunomodulacyjne właściwości MSC różni się w zależności od pochodzenia komórek.
Oczekiwane rezultaty. Właściwości immunomodulacyjne komórek MSC budzą ogromne nadzieje. Jednakże, wyniki dotychczasowych prób klinicznych nie są tak obiecujące jak rezultaty badań in vitro. Dlatego kluczowe jest prowadzenie dalszych badań podstawowych z użyciem nowoczesnych metod analitycznych, które pogłębią dotychczasową wiedzę o potencjale MSC. Określenie wpływu aktywacji HIF-1 w MSC dla ich właściwości immunomodulacyjnych w założeniu ma pozwolić na lepsze zrozumienie mechanizmów fizjologicznego i terapeutycznego oddziaływania MSC. Spodziewamy sie, że określenie wpływu hipoksji na interakcje pomiędzy MSC a komórkami zapalnymi przybliży wyjaśnienie różnic w efektywności stosowania MSC w różnych stanach chorobowych. Wreszcie, uzyskane wyniki mogą stanowić podstawę do określania nowych strategii wzmacniania potencjału immunomodulacyjnego MSC.
Zaangażowane jednostki. Kierownikiem projektu jest Prof. Leszek Pączek. Badania będą wykonywane głównie w pracowni kultur komórkowych Kliniki Immunologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych WUM pod bezpośrednim kierownictwem dr Anny Burdzińskiej. Drugą jednostką zaangażowaną w realizację projektu będzie Zakład Immunologii Klinicznej WUM pod kierownictwem dr hab. Radosława Zagożdżona. Ludzkie komórki będą pozyskiwane ze szpiku kostnego (współpraca z Kliniką Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu WUM), a także ze sznurów pępowinowych (współpraca z Kliniką Położnictwa i Ginekologii WUM).

Celem projektu jest podjęcie próby połączenia tych dwóch nowatorskich koncepcji terapeutycznych poprzez ocenę skuteczności nowego receptora CAR ukierunkowanego przeciw cząsteczce PD-LI na komórkach nowotworowych lub podścieliska guza. W tym celu planowane jest wykonanie zadań badawczych : Optymalizacja metod ekspresji receptora CAR-anly-PD-LI w komórkach efektorowych.
Porównanie skuteczności przeciwnowotworowej komórek CAR-T i CAR-NK przeciw komórkom nowotworowym wykazującym różne poziomy ekspresji PD-LI.
Użycie strategii synNotch w celu uzyskania swoistego działania CAR-anly-PD-LI w pobliżu komórek nowotworowych.
Ocena skuteczności komórek cytotoksycznych z ekspresją receptora CAR-anty-PD-Ll in vivo.
Oczekiwane rezultaty w obecnym czasie trwają intensywne prace badawcze nad wykorzystywaniem technologii receptorów do walki z jak największą liczbą typów nowotworów. Skoncentrowano się m.in. na znajdowaniu nowych celów terapeutycznych, jednak coraz bardziej wyraźne jest, że oporność komórek nowotworowych stanowi istotny problem w tej terapii. Projekt może przynieść znaczący postęp w obu tych aspektach, poprzez dostarczenie dowodu koncepcyjnego na skuteczne i bezpieczne ukierunkowanie komórek efektorowych na cel terapeutyczny, o wyjątkowo istotnym znaczeniu w oporności nowotworu na immunoterapię. Wyniki badań przyczynią się w przyszłości do optymalizacji schematów terapeutycznych stosowanych w onkologii z zastosowaniem nowoczesnych immunoterapii ukierunkowanych molekularnie.

Celem projektu jest celem projektu badawczego jest analiza neurobiologicznych mechanizmów związanych z kontrolą zachowania i rozpoznawaniem stanów emocjonalnych przez osoby z rozpoznaniem pedofilii. Planuje się objęcie badaniem zarówno sprawców czynów pedofilnych, jak i osób, które nie weszły w fizyczny kontakt z dzieckiem. Szczegółowymi celami badania są:
Identyfikacja sieci neuronalnych w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN), które związane są z rozpoznawaniem stanów emocjonalnych u dorosłych i dzieci (test Reading Mind in the Eyes Tesf, RMET) oraz ocena, czy procesy rozpoznawania emocji mają związek z rodzajem preferencji seksualnych u badanych osób.
Ocena związku pomiędzy rodzajem preferencji seksualnych, a aktywnością OUN w trakcie wykonywania testów oceniających umiejętność hamowania reakcji (Słop-signal Task, Afektywny test Go/No-go).
Analiza neurobiologicznych korelatów procesów poznawczych zaangażowanych w wykonywanie testu utajonych skojarzeń (Sexnalpreference Impłicit Association Test).
Stawiamy hipotezę, że w czasie wykonywania wyżej wymienionych testów, aktywność ośrodkowego układu nerwowego u osób z rozpoznaniem pedofilii będzie w sposób istotny różniła się od aktywności OUN obserwowanej u osób z grup kontrolnych.

Oczekiwane rezultaty, porównanie pomiędzy sobą czterech grup dobranych pod kątem różnych preferencji seksualnych oraz umiejętności kontroli własnego zachowania i rozpoznawania stanów emocjonalnych, może stanowić istotny krok naprzód w rozumieniu skomplikowanych mechanizmów kontroli zachowania i przetwarzania emocji. Nieprawidłowości wymienionych procesów odgrywają istotną rolę w wielu zaburzeniach psychicznych, jednakże wszechstronne opisanie tych zjawisk może mieć również niezwykle cenne znaczenie poznawcze dla całej populacji.
Wyniki niniejszego projektu mogą położyć podwaliny pod nowatorski model uwarunkowań neurobiologicznych pedofilii, mogący stać się podstawą inspirujących koncepcji teoretycznych dotyczących etiologii przestępstw seksualnych. Wyniki te mogą również pomóc w tworzeniu nowych programów terapeutycznych dla sprawców czynów pedofilnych, co wydaje się niezwykle istotne w kontekście wyników metaanaliz wskazujących na zaskakująco niską skuteczność proponowanych obecnie oddziaływań.

Celem projektu jest zbadanie projektu jest zbadanie roli reaktywnych form azotu w tworzeniu NETs, w tym mechanizmu leżącego u podstaw tworzenia NETs indukowanych przez RFA oraz sprawdzenie, czy ich udział jest niezbędny dla przebiegu tego procesu.

Oczekiwane rezultaty tworzenie zewnątrzkomórkowych sieci neutrofilowych zostało odkryte stosunkowo niedawno i chociaż proces ten był przedmiotem wielu badań naukowych, to wciąż nasza wiedza dotycząca regulacji i przebiegu tego zjawiska pozostaje niepełna. Badania przeprowadzone w ramach niniejszego projektu pozwolą lepiej zrozumieć mechanizmy nieswoistej odpowiedzi immunologicznej, a także poszerzyć naszą wiedzę na temat modulującej roli RFA w funkcjonowaniu komórek układu odpornościowego. Warto jednak zaznaczyć, że szczegółowe badania nad czynnikami odpowiedzialnymi za regulację i przebieg zjawiska tworzenia sieci są interesujące nie tylko ze względu na postęp w nauce. W przyszłości mogłyby one wywrzeć wpływ na medycynę kliniczną, wskazując nowe strategie leczenia wielu schorzeń zapalnych i autoimmunizacyjnych, w których patogenezę zaangażowane jest nadmierne tworzenie sieci.

Celem niniejszego: projektu jest sprawdzenie w jaki sposób sildenafil moduluje odpowiedź odpowiedź immunologiczną przyszłej matki. W ramach projektu prowadzone są badania nad wpływem sildenafilu na indukowane doczesnowe komórki NK (idNK), komórki NKT, komórki typu Th1/Th2/Th17 oraz limfocyty regulatorowe- Treg. Leki obniżające aktywność komórek NK czy czynników zapalnych, immunomodulatory, nie działające teratogennie na płód są przyszłością terapii nawracających poronień o podłożu immunologicznym. Nieustannie poszukuje się substancji obniżających aktywność komórek NK krwi obwodowej.
Oczekiwane rezultaty: Wyjaśnienie mechanizmu odpowiadającego za korzystne działanie sildenafilu w leczeniu poronień nawykowych może w przyszłości umożliwić szerokie zastosowanie sildenafilu w terapii, jak również może pomóc w określeniu innych skuteczniejszych leków w tej grupie pacjentek. Powyżej opisane badania mogą również pomóc w lepszym określeniu grupy docelowej pacjentek kwalifikowanej do leczenia sildenafilem.

Celem projektu jest zbadanie możliwości zastosowania technik wzbogaconej rzeczywistości podczas zabiegów chirurgicznych wątroby pozwalającej na minimalizację czasu ich trwania, poprawieniem bezpieczeństwa chorego oraz zwiększenia skuteczności w czynnościach nawigacyjnych i związanych z orientacją przestrzeni.
Rezultatem projektu badania przewidziane w projekcie pozwoli na lepsze wykorzystanie technik obrazowania we współpracy z chirurgiem poprzez: wykorzystanie naturalnego mechanizmu widzenia człowieka (obserwacja okiem) bez konieczności dostosowywania się do sztucznej wizualizacji stereoskopowej lub konieczności zmiany punktu obserwacji z pacjenta na monitory poprzez projekcji na powierzchni badanego narządu jego struktur wewnętrznych. Tego typu podejście pozwoli na zwiększenie efektywności chirurgów oraz przyczyni się minimalizacji czasu zabiegów, zmniejszenia liczby powikłań około i pooperacyjnych oraz zwiększenie skuteczności chirurgicznej.

Bakteriofagi (fagi) są wirusami swoistymi dla komórek bakteryjnych. Jak dotąd, głównym zastosowaniem bakteriofagów w medycynie było leczenie infekcji bakteryjnych. W piśmiennictwie są jednak również dane wskazujące na możliwość hamowania przez wiriony fagowe zakażeń wirusami patogennymi. Celem projektu jest ocena wpływu wysoce bakteriofagów T4 (fag E. coli) i A5/80 (fag gronkowcowy) i ich dsDNA na główne etapy cyklu replikacyjnego ludzkiego adenowirusa typu 5 (HAdV-5), w tym adsorpcję, syntezę białek wczesnych i późnych wirusa, transport wewnątrzkomórkowy, składanie wirionów i ich uwalnianie z komórek. Planowana jest również ocena potencjalnego działania przeciwwirusowego dsDNA obu badanych bakteriofagów. Ponadto badany będzie wpływ fagów na ekspresję genów TLR (oraz białek zaangażowanych w przekazywanie sygnału z tych receptorów), jak również genów kodujących receptory HAdV (CAR, łańcuchy αv i β3 integryn) - indukcja zmian ekspresji tych genów jest bowiem kolejnym możliwym działaniem fagów, które może odpowiadać za ich aktywność przeciwwirusową. Badany będzie również wpływ obu fagów i ich dsDNA na produkcję interferonu typu I w wyniku pobudzenia tych receptorów.
OCZEKIWANE REZULTATY:
Po raz pierwszy dokładnie zbadany zostanie wpływ wysoce oczyszczonych wirionów bakteriofagowych (i ich dsDNA) na główne etapy cyklu replikacyjnego wirusa patogennego. Ponadto po raz pierwszy oceniona zostanie zdolność fagów do aktywacji receptorów TLR, i ich wpływ na ekspresję genów tych receptorów i genów kodujących receptory dla wirusa patogennego. Ze względu na to, że bakteriofagi są najliczniejszą i wybitnie zróżnicowaną grupą wirusów, wyniki projektu mogą stanowić punkt wyjścia do przyszłych rozległych badań nad interakcjami między fagami i wirusami patogennymi. Wykazanie działania przeciwwirusowego fagów mogłoby wskazywać na nową i nieoczekiwaną rolę fagów endogennych, stanowiących istotny ilościowo składnik mikroflory organizmu człowieka i różnych zwierząt, jako czynnika zaangażowanego również w odporność przeciwwirusową organizmu. Chociaż projekt ma charakter badań podstawowych i nie ma bezpośrednich zastosowań praktycznych, jego wyniki mogą w przyszłości prowadzić do zastosowania bakteriofagów jako nowych leków przeciwwirusowych.

Celem projektu jest zbadanie roli układu glutaminergicznego w leczeniu depresji - weryfikacja hipotezy, czy blokowanie receptora NMDA za pomocą magnezu, cynku lub akamprozatu nasili i przyspieszy przeciwdepresyjne działanie fluoksetyny.
Badania na zwierzętach oraz badania kliniczne coraz częściej potwierdzają udział kompleksu receptora NMDA w leczeniu depresji. Wiele badań wskazuje na blokowania receptora NMDA i powodowanie zmian adaptacyjnych przez leki przeciwdepresyjne (LPD).
Koncepcja teorii glutaminergicznej depresji wiąże się także z udziałem czynnika neurotroficznego pochodzenia mózgowego (BDNF). Z danych zawartych w aktualnym piśmiennictwie wynika, że w trakcie stosowania LPD poziom BDNF we krwi wzrasta. Wykazano, że BDNF powoduje zmniejszenie ekspresji mRNA podjednostek receptora NMDA.
Wiele danych wskazuje również na udział procesów zapalnych w patogenezie i procesie leczenia depresji. Pod wpływem LPD zaobserwowano obniżenie stężenia cytokin prozapalnych, a w szczególności IL-6.
W badaniach prowadzonych na modelu zwierzęcym w Instytucie Farmakologii PAN w Krakowie wykazano, że magnez, cynk i akamprozat, poprzez modulację układu glutaminergicznego, mogą wykazywać działanie przeciwdepresyjne. Dane zawarte w piśmiennictwie dotyczą badań wykonywanych głównie na zwierzętach, prace kliniczne są nieliczne - dotyczą prób suplementacji terapii LPD jonami cynku i magnezu, brak jest prac dotyczących potencjalizacji LPD akamprozatem. Metoda badawcza
Surowica pobierana będzie od pacjentów, u których zdiagnozowano epizod depresyjny w przebiegu zaburzeń depresyjnych nawracających wg ICD- 10 lub dużą depresję wg DSM-IV. Efekt blokowania receptora NMDA oceniany będzie w trzech grupach badanych: I - fluoksetyna + magnez; II - (Ą O fluoksetyna + cynk; 111 - fluoksetyna + akamprozat. Kontrolę stanowić będzie grupa otrzymująca fluoksetynę + placebo. Surowica pobierana będzie w 6 punktach czasowych, czas trwania badania wynosić będzie 8 tygodni.
Wpływ blokowania receptora NMDA oceniany będzie poprzez badanie:
neurofizjologiczne-ocena zmian w zapisie farmakoelektroencefalograficznym (metoda opracowana
w Katedrze i Klinice Psychiatrycznej WUM);
markerów odpowiedzi terapeutycznej: stężenie BDNF oraz IL-6
stężenia fluoksetyny, magnezu, cynku i akamprozatu
stanu psychicznego: w każdym punkcie czasowym będzie przeprowadzona ocena stanu klinicznego przy zastosowaniu skal: Skali Depresji Hamiltona, Skali Lęku Hamiltona, Skali Ogólnego Wrażenia Klinicznego oraz Skali Objawów Niepożądanych.

Rezultatem projektu będzie opracowanie mechanizm działania antagonistów receptora NMDA w leczeniu depresji jest wciąż niewyjaśniony. Poza nielicznymi pracami klinicznymi, dotychczasowe prace przedstawiają głównie wyniki doświadczeń prowadzonych na zwierzętach. Planowane jest przedstawienie wyników w formie publikacji, dwóch prac doktorskich i pracy habilitacyjnej.

Hymenolepis diminuta jest najważniejszym gatunkiem modelowym wykorzystywanym w badaniu wielu aspektów inwazji tasiemców i interakcji pasożyt-żywiciel. Analiza skomplikowanych relacji pasożyt-żywiciel, adaptacji i ewolucji tasiemców wymaga poznania dokładnych podstaw molekularnych kierujących tymi procesami. W związku z tym poznanie genomu diminuta, przyczyni się do lepszego zrozumienia mechanizmów zapewniających tasiemcom sukces ewolucyjny i przetrwanie. Wyniki te zostaną porównane z dostępnymi od niedawna genomami patogenicznych gatunków z rodziny Tacniidac (Echinococcus granulosus, E. multilocutlaris, Taenia sol i um). Pozwoli to na zrozumienie mechanizmów odpowiedzialnych za zróżnicowaną patogeniczność tasiemców. Dodatkowym celem projektu będzie porównanie szczepu wsobnego U. diminuta (hodowla wsobna od ponad 100 pokoleń) ze szczepem dzikim wyizolowanym od szczura oraz człowieka i prześledzenie zmian w genomie jakie zaszły w tym czasie w izolowanej populacji tasiemca w porównaniu ze szczepami dzikimi (ludzkim i zwierzęcym). Może to mieć kluczowe znaczenie w poznawaniu procesu specjacji w populacjach izolowanych, co czyni te badania unikalnymi w skali światowej.