Narodowe Centrum Nauki
Celem projektu jest ocena wpływu pyłów zanieczyszczenia powietrza i mikroplastiku na procesy biologiczne związane z uszkodzeniem nabłonka oddechowego w modelu in vitro ostrego i przewlekłego uszkodzenia płuc.
Cel ten będzie realizowany przy użyciu modelu 3D in vitro ostrego i przewlekłego uszkodzenia nabłonka zawierającego współhodowle makrofagów i komórek nabłonka oskrzeli. Modele te będą fizycznie ranione, a właściwości regeneracyjne komórek będą oceniane w hodowlach po ekspozycji na pył zawieszony z zanieczyszczenia powietrza i włókna mikroplastiku.
Ustalenie roli [68 Ga] Ga-FAPI PET/CT w definiowaniu aktywnego włóknienia w przebudowie serca zarówno w powszechnych, jak i rzadkich chorobach kardiologicznych.
Określenie rozmieszczenia i ilości aktywnego zwłóknienia za pomocą [68 Ga] Ga-FAPI PET/CT w chorobach o różnej etiologii (niedokrwienna niewydolność serca i rzadkie choroby kardiologiczne, takie jak kardiomiopatia przerostowa, amyloidoza serca, sarkoidoza serca,
choroba Fabry'ego).
Określenie roli [68 Ga] Ga-FAPI PET/CT we wczesnym wykrywaniu i progresji włóknienia
mięśnia sercowego.
Określenie roli [68 Ga] Ga-FAPI PET/CT w długoterminowej obserwacji pacjenta –
stratyfikacji ryzyka, kontroli skuteczności leczenia, projektowania nowatorskich terapii.
Określenie, czy [68 Ga] Ga-FAPI PET/CT może być nowym biomarkerem przebudowy lewej
komory, uzupełniającym istniejące techniki.
Glejaki są pierwotnymi guzami mózgu o bardzo złym rokowaniu. Pierwszy rok od rozpoznania przeżywa około 40% chorych, natomiast dwa lata - tylko 17% chorych. Ze względu na ich naciekający charakter i niejednorodność molekularną, średnia czasu przeżycia w tej grupie chorych wynosi 9-15 miesięcy, niezależnie od kompleksowego podejścia terapeutycznego, obejmującego leczenie chirurgiczne, radioterapię i chemioterapię. Mimo stosowanych obecnie metod leczenia, w ciągu 6 miesięcy u 90% chorych obserwuje się nawrót choroby. W ostatnich dziesięcioleciach nie nastąpiła istotna poprawa w leczeniu tego schorzenia.
Celowana terapia emiterami cząstek alfa jest stosunkowo nową metodą terapeutyczną. Wysoki potencjał cytotoksyczny (zdolności do uszkadzania komórek) cząstek alfa w połączeniu z odpowiednimi nośnikami (przeciwciałami monoklonalnymi, peptydami lub nanocząstkami) daje nadzieję na leczenie nawet takich nowotworów, dla których klasyczne formy terapii nie były skuteczne.
Zakład Medycyny Nuklearnej UCK WUM (ZMN UCK WUM) od kilku lat prowadzi innowacyjne badania nad zastosowaniem celowanej terapii emiterami cząstek alfa do leczenia chorych, u których rozpoznano wznowę glejaka. Dalszy rozwój tej innowacyjnej metody leczenia będzie zależał m.in. od ilościowego obrazowania molekularnego i oceny dawki pochłoniętej promieniowania. Zakłada się, że podejście dozymetryczne pozwoli na dalszą indywidualizację leczenia w tej grupie chorych poprzez wyznaczanie precyzyjnie określonej aktywności terapeutycznej. Tym samym proponowana forma terapii będzie dopasowywana do indywidualnych potrzeb danego chorego.
Ten kierunek badawczy został również doceniony przez Narodowe Centrum Nauki w postaci przyznania finansowania w konkursie MINIATURA 7 nad działanie naukowe pt. "Ilościowe obrazowanie SPECT/CT i dozymetria aktynu-225 do celowanej terapii glejaków z wykorzystaniem alfa-emiterów".
Głównym Celem projektu jest uszczegółowienie protokołu obrazowania ilościowego rozkładu radiofarmaceutyków znakowanych izotopem Ac-225 metodą SPECT/CT, a następnie wybór optymalnej metody obliczania dawki pochłoniętej na potrzeby prowadzenia dozymetrii w przypadku proponowanej, celowanej terapii izotopowej.
W ramach projektu planowane są dwa wyjazdy konsultacyjne do ośrodków zagranicznych: Universitäts-klinikum Würzburg w Niemczech oraz Katholieke Universiteit Leuven w Belgii.
Celem badań pilotażowych jest zbadanie wpływu procesu różnicowania osteogennego na zmiany profilu białkowego komórek ADSC (Meznchymalne Komórki Macierzyste/Stromalne izolowane z tkanki tłuszczowej) oraz ich sekretomu.
Gastroskopia jest standardową metodą oceny górnego odcinka przewodu pokarmowego. Jej jakość i wiarygodność zależy od odpowiedniej wizualizacja błony śluzowej przełyku, żołądka i dwunastnicy, która może być utrudniona przez zalegający śluz, pienistą wydzielinę, resztki pokarmu lub krew. Stowarzyszenia naukowe uznają stopień wizualizację błony śluzowej za jeden z parametrów świadczących o jakości endoskopii. Jednocześnie, mimo że w badaniach klinicznych podejmowano próby poprawy oczyszczenia błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego przez podanie różnych środków farmakologicznych, to dotychczas brakowało wystandaryzowanej metody oceny wizualizacji błony śluzowej.
W 2023 roku, międzynarodowy zespół badaczy opublikował zwalidowaną skalę oceny jakości wizualizacji błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego u dorosłych - The Toronto Upper Gastrointestinal Cleaning Score (TUGCS). Okazała się ona wiarygodną i powtarzalną metodą oceny przygotowania do gastroskopii. Z dużym prawdopodobieństwem znajdzie ona zastosowanie zarówno w badaniach klinicznych dotyczących strategii oczyszczania żołądka i oceny jakość gastroskopii, ale również w praktyce klinicznej, tak, jak ma to miejsce w przypadku skal oceny przygotowania do badań kolonoskopowych. Dotychczas jednak TUGCS nie została użyta ani zwalidowana w populacji pediatrycznej.
Celem badania będzie walidacja skali TUGSC w ocenie jakości wizualizacji błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego w trakcie gastroskopii u dzieci.