Mechanizm zmian związanych z receptorami NMDA w depresji.

Celem projektu jest zbadanie roli układu glutaminergicznego w leczeniu depresji - weryfikacja hipotezy, czy blokowanie receptora NMDA za pomocą magnezu, cynku lub akamprozatu nasili i przyspieszy przeciwdepresyjne działanie fluoksetyny.
Badania na zwierzętach oraz badania kliniczne coraz częściej potwierdzają udział kompleksu receptora NMDA w leczeniu depresji. Wiele badań wskazuje na blokowania receptora NMDA i powodowanie zmian adaptacyjnych przez leki przeciwdepresyjne (LPD).
Koncepcja teorii glutaminergicznej depresji wiąże się także z udziałem czynnika neurotroficznego pochodzenia mózgowego (BDNF). Z danych zawartych w aktualnym piśmiennictwie wynika, że w trakcie stosowania LPD poziom BDNF we krwi wzrasta. Wykazano, że BDNF powoduje zmniejszenie ekspresji mRNA podjednostek receptora NMDA.
Wiele danych wskazuje również na udział procesów zapalnych w patogenezie i procesie leczenia depresji. Pod wpływem LPD zaobserwowano obniżenie stężenia cytokin prozapalnych, a w szczególności IL-6.
W badaniach prowadzonych na modelu zwierzęcym w Instytucie Farmakologii PAN w Krakowie wykazano, że magnez, cynk i akamprozat, poprzez modulację układu glutaminergicznego, mogą wykazywać działanie przeciwdepresyjne. Dane zawarte w piśmiennictwie dotyczą badań wykonywanych głównie na zwierzętach, prace kliniczne są nieliczne - dotyczą prób suplementacji terapii LPD jonami cynku i magnezu, brak jest prac dotyczących potencjalizacji LPD akamprozatem. Metoda badawcza
Surowica pobierana będzie od pacjentów, u których zdiagnozowano epizod depresyjny w przebiegu zaburzeń depresyjnych nawracających wg ICD- 10 lub dużą depresję wg DSM-IV. Efekt blokowania receptora NMDA oceniany będzie w trzech grupach badanych: I - fluoksetyna + magnez; II - (Ą O fluoksetyna + cynk; 111 - fluoksetyna + akamprozat. Kontrolę stanowić będzie grupa otrzymująca fluoksetynę + placebo. Surowica pobierana będzie w 6 punktach czasowych, czas trwania badania wynosić będzie 8 tygodni.
Wpływ blokowania receptora NMDA oceniany będzie poprzez badanie:
neurofizjologiczne-ocena zmian w zapisie farmakoelektroencefalograficznym (metoda opracowana
w Katedrze i Klinice Psychiatrycznej WUM);
markerów odpowiedzi terapeutycznej: stężenie BDNF oraz IL-6
stężenia fluoksetyny, magnezu, cynku i akamprozatu
stanu psychicznego: w każdym punkcie czasowym będzie przeprowadzona ocena stanu klinicznego przy zastosowaniu skal: Skali Depresji Hamiltona, Skali Lęku Hamiltona, Skali Ogólnego Wrażenia Klinicznego oraz Skali Objawów Niepożądanych.

Rezultatem projektu będzie opracowanie mechanizm działania antagonistów receptora NMDA w leczeniu depresji jest wciąż niewyjaśniony. Poza nielicznymi pracami klinicznymi, dotychczasowe prace przedstawiają głównie wyniki doświadczeń prowadzonych na zwierzętach. Planowane jest przedstawienie wyników w formie publikacji, dwóch prac doktorskich i pracy habilitacyjnej.