Analiza zależności między "wyczerpaniem" komórek T, zmiennością genów kodujących epitopy wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV) rozpoznawane przez komórki T, a wpływem leczenia przeciwwirusowego u pacjentów z zakażeniem HCV oraz współzakażeniem HIV-1/HCV.

Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV), wywołujące wirusowe zapalenie wątroby typu C (wzw C), dotyczy ok. 170 mln osób na świecie. Stanowi ono ważny problem medyczny, gdyż może prowadzić do poważnych następstw, takich jak niewydolność wątroby oraz rak wątrobowo-komórkowy. Skryty przebieg zakażenia, ograniczony dostęp do nowoczesnego leczenia, jak i brak szczepionki są powodem ciągłego rozprzestrzeniania wirusa na świecie. Ponadto, coraz częściej obserwowane jest jednoczesne zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV-1) i HCV, co pogarsza przeżywalność pacjentów oraz skuteczność leczenia przeciwwiwirusowego HCV.
Nabyta odpowiedź odpornościowa związana z aktywnością komórek T cytotoksycznych odgrywa bardzo ważną rolę dla następstw zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV). Około 20-50% zakażonych, dzięki silnej, wielospecyficznej odpowiedzi tych komórek, spontanicznie eliminuje zakażenie. Przeciwnie, w przewlekłym wzw C wykazano występowanie słabej odpowiedzi komórek T względem wirusa, polegającej na ich funkcjonalnym „wyczerpaniu”. Obserwuje się bowiem pogorszenie wydzielania czynników zapalnych (IFN-γ, TNF-α i IL-2), zdolności niszczenia zakażonych komórek oraz możliwości namnażania komórek T po rozpoznaniu wirusa. Zaburzenia te, wywołane przewlekłym pobudzeniem układu immunologicznego, postępują w miarę trwania zakażenia i charakteryzują się nadmiarem specyficznych receptorów PD-1 i Tim-3 na powierzchni komórek T, w tym specyficznych dla HCV, które „hamują”: zdolność do namnażania, niszczenia zakażonych komórek oraz wydzielanie czynników zapalnych. Co więcej, następuje zwiększone wydzielanie cytokin przeciwzapalnych (głównie IL-10).
Jak dotychczas, badania nad „wyczerpaniem” komórek T w zakażeniu HCV opierały się na określeniu mechanizmów, stopnia odwracalności oraz wpływu tego zjawiska na rozwój zakażenia przewlekłego, podczas gdy brak danych o innych następstwach. Zwłaszcza, czy istnieje związek między „wyczerpaniem” komórek T a poziomem różnorodności immunogennych fragmentów białek (epitopów) wirusa rozpoznawanych przez te komórki. Ponadto, jak leczenie przeciwwirusowe w kierunku zakażenia HCV modyfikuje „wyczerpanie” komórek T.
Celem przedstawionego projektu jest określenie:
1. związku między „wyczerpaniem” komórek T a stopniem różnorodności immunogennych fragmentów białek wirusa zapalenia wątroby typu C rozpoznawanych przez komórki T u pacjentów z zakażeniem HCV oraz ze współzakażeniem HIV-1/HCV;
2. jak leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C wpływa na stopień „wyczerpania” komórek T u pacjentów z zakażeniem HCV oraz ze współzakażeniem HIV-1/HCV.