Istotny potencjał wykorzystania miR-ów w kardiologii klinicznej może dotyczyć ostrego niedokrwienia mięśnia sercowego. Poszukiwanie nowych biomarkerów umożliwiających we wczesnym etapie precyzyjniejsze szacowanie ryzyka zgonu, wystąpienia niekorzystnego remodelingu mięśnia sercowego i niewydolności serca pozwoli na otoczenie tych pacjentów szczególna opieką, intensyfikację działań medycznych oraz częstsze monitorowanie ich stanu klinicznego. W
odległej obserwacji może to ograniczyć częstość rozwoju niewydolności serca i związanych z nią konsekwencji społecznoekonomicznych.
Przedmiotem projektu jest przeprowadzenie eksperymentu badawczego, którego celem jest kompleksowa ocena potencjału prognostycznego dziesięciu cząsteczek miR w zawale serca STEMI. Pomiar stężeń miR-ów pozwoli określić dynamikę ich zmian w okresie rekonwalescencji, ocenić niszę uszkodzonego mięśnia sercowego oraz ustalić związek między ekspresją badanych miR-ów a śmiertelnością i częstością występowania powikłań. Uzyskane wyniki pozwolą nam opracować panel nowoczesnych badań laboratoryjnych, a być może nawet skalę ryzyka, wykorzystujące miR-y jako biomarkery wspomagające proces diagnostyczny oraz pozwalające monitorować naturalny przebieg choroby i ustalić rokowanie pacjentów.
